Nou, in mei naar Madagaskar gaan, lijkt even in de koelkast te staan. Het vliegverkeer begint aardig stil te liggen. Het wereldsysteem zoals we het kennen is stevig aan het wankelen en vele zekerheden beginnen langzaamaan weg te vallen. Maar de enige zekerheid die altijd overblijft is Jezus, de Rots.
Pas schoten ons een paar profetieën te binnen, die jaren terug zijn uitgesproken. Dit hing samen met het overlijden van Billy Graham, een bekend Amerikaans evangelist. Deze profetieën zeiden, dat wanneer Graham zou komen te sterven er een grote verandering op het wereldtoneel zou beginnen. Er zou grote economische chaos komen in de wereld, maar ook een grote opwekking van mensen die zich zouden bekeren tot Jezus. We weten dat Graham nog niet zolang geleden in 2018 op 99 jarige leeftijd is overleden. (zie profetieën). Erg interessant.
Ondanks de negativiteit van het hele wereldgebeuren, kunnen we het ook bekijken door Gods bril. In deze voortrazende maatschappij worden vele mensen eindelijk stilgezet. Het gehaaste normale leven wordt ineens anders. Waar eerst geen tijd was voor het huwelijk of gezin, is ineens meer tijd vrijgekomen. Waar eerst alleen maar tijd was voor carrière en materiële zaken, beginnen velen nu meer over God en eeuwigheidszaken na te denken. Waardes gaan verschuiven.
In deze slow motion-tijd hebben Christenen van wie hun relatie met God op een laag pitje stond, nieuwe kansen om zich opnieuw op hun Koning te richten en bezig te gaan met Koninkrijkszaken.
Ongelovigen die nooit hebben stilgestaan bij God en de eeuwigheid, worden gewezen op zichzelf en de beperktheid van hun tijdelijke bestaan hier.
God is in deze finale tijd heel hard bezig om mensen naar Zich toe te trekken en hun aandacht op Hem te vestigen. Hij is die goede liefdevolle God, die hoop wil geven aan wie wanhopen en leven aan degenen die geestelijk dood zijn. Hij wil niet dat er iemand verloren gaat, maar dat ieder tot bekering en geloof komt in Zijn Zoon Jezus.
Hij is de Goede Herder en gaf Zijn leven voor ons. Het is een onverdiend geschenk wat voor iedereen klaarligt om in ontvangst te nemen. Het echte leven is te vinden in Zijn Zoon Jezus.
Dit artikel “Voor het eerst zou ik gelovig willen zijn” van afgelopen vrijdag in het NRC Handelsblad raakte ons erg en was voor ons weer een aanwijzing dat uit deze chaos ook geweldig mooie dingen gaan komen. (hieronder dit eerlijke artikel)
Voor het eerst zou ik gelovig willen zijn
Vertrouwen Door de coronacrisis ervaar ik het als een groot gemis dat ik niet met God ben opgevoed zoals mijn collega’s, schrijft Marieke Gouka.
‘Lieve Sint, mag ik astoeblievt Piet worden?” Afgelopen december vond ik een tekening van mijn zesjarige zoontje met daarop deze tekst. Hij wilde niets liever dan Piet worden en om zijn wens kracht bij te zetten, oefende hij het pietenvak vol overgave. Hij zeulde wekenlang met een juten zak op zijn rug en perfectioneerde zijn klimkunsten op de Volvo van de buren. Zij zagen een buurettertje, maar ik zag mijn zoontje vol overgave vertrouwen op de onschendbaarheid van het ‘pietzijn’. Een vertrouwen waarnaar ik in deze apocalyptische tijden alleen maar kan verlangen. En een vertrouwen dat slechts lijkt weggelegd voor de gelovigen onder ons.Ruim twee jaar geleden begon ik als niet-gelovige stagiaire bij de Evangelische Omroep. Inmiddels werk ik al een tijd op de redactie van NieuwLicht, een opinieprogramma voor christenen. Sinds kort is dat een ‘vitale baan’, aangezien we net als alle andere media berichten over het coronavirus. Maar dan vanuit christelijk perspectief en christelijk vertrouwen. We schrijven over kerkelijke hulpinitiatieven aan coronapatiënten, over christelijk zorgpersoneel en over hoe online kerkdiensten als paddenstoelen uit de grond schieten. En wat me opvalt is het vertrouwen dat onder al deze goedgelovigen heerst.
Met een auto-imuunziekte en een milde vorm van astma loop ik een verhoogd risico. De wetenschap dat de helft van de bevolking het virus zal krijgen en dat de echte grote uitbraak nog moet komen, ontneemt me letterlijk de adem. Welke kant valt het kwartje op voor mij? En als het dan de verkeerde kant op rolt, wat zijn dan mijn kansen?
Ik ben al een paar keer opgenomen geweest met long- en hartproblemen, omdat mijn lichaam niet krachtig genoeg was zichzelf te genezen. Desondanks heb ik altijd vertrouwen gehouden. Nu wankelen alle zekerheden als nooit tevoren en zou ik willen dat ik kon geloven zoals mijn collega’s dat doen.Een vriend van mij was als militair in Bosnië en Afghanistan. Hij vertelde me dat oorlogvoeren minder eng is dan het onzichtbare gevaar dat ons nu besluipt. In de oorlog heb je tactische zetten en een aanvalsplan voor een duidelijke vijand. Nu kan je niet anders dan schuilen. Hopen dat je zonder al te veel kleerscheuren uit de strijd komt. Het niets kunnen doen, maar slechts hopen op een goede afloop, geeft een gevoel van totale ontheemding.
Ik wil vertrouwen voelen in bodemloze tijden
Vorige week luidden de kerkklokken als teken van hoop en troost. Misschien juist wel voor alle ongelovigen en zoekenden in het land die – net als ik – niet goed weten wat te doen met deze onstuurbare situatie. Voor het eerst zou ik willen geloven zoals mijn EO-collega’s. Het vertrouwen voelen dat je in bodemloze tijden als deze gedragen wordt. Dat er een God is die voor je zorgt en je beschermt. Het vertrouwen dat wanneer het coronavirus sterker zal zijn dan mijn imuunsysteem, er nog altijd het eeuwige leven is. Door de coronacrisis ervaar ik het als een groot gemis dat ik niet met God ben opgevoed.
Misschien moet ik gaan doen wat mijn zoontje deed; geloven en vertrouwen. Me net als mijn collega’s beschermd voelen. Ik kan haast niet anders dan bidden en vragen of ik „astoeblievt ook in God mag geloven”. Want is dat niet het enige wat overblijft in tijden als deze?
Kinderen van God, ga je tijd nog beter benutten. Versterk je geloof en relatie met God en deel uit aan anderen. Als er schaamte, schuldgevoel of teleurstelling door het verleden mocht zijn, laat het maar los en achter je liggen. Er breekt een nieuwe tijd aan!
God heeft prachtige plannen voor Zijn kinderen klaarliggen. Er ligt een taak voor elke gelovige.
Of we nu kort of lang bekeerd zijn, jong of oud, God nodigt ons allemaal uit om onze mouwen op te stropen als hulpverleners voor Gods reddingswerk. Verspreid het licht van Jezus en vertel om je heen van de hoop die er is in Jezus. Vele angstige mensen zullen op zoek gaan naar zekerheid en hoop en zullen uitkomen bij Jezus de Rots, die leven en vrede geeft!
Meld je aan met email als je een berichtje wilt krijgen zodra we een nieuw verhaal plaatsen.