Een volgeboekte week in Salvador was weer erg gezegend. Vorig jaar waren we hier ook geweest en we werden weer heel hartelijk ontvangen. Brazilianen zijn over het algemeen erg open, expressief en hartelijk. Dus omhelzingen en kussen op je wang zijn erg normaal of je nu man of vrouw bent (ook als ze je nog niet kennen). We werden erg verwend door voorganger Joe en zijn vrouw Christina. Ze hadden een appartement voor ons geregeld, zodat we als team en vertaler allemaal bij elkaar zaten. Voorganger Fabiano uit Sao Paulo was ook met ons meegereisd voor deze week. (meer foto’s)
Daar zaten we dan tussen de wolkenkrabbers midden in Salvador. De ene week zit je in al het natuurschoon en geef je een training onder een tent en de volgende week zit je in een beton jungle van een miljoenenstad.
We hadden weer even een déjà vu hoe ze hier als dwazen rijden. Elkaar afsnijden, op 2 banen tegelijk rijden, van baan verwisselen alsof je pionnen ontwijkt, kriskras over de 5 baanswegen rijden als in een computer spelletje en niet te vergeten de motoren die tussen de auto’s door voorbij scheren. Prijs de Heer voor bescherming en een sterke maag!
In de kerk van voorganger Joe gaven we het weekend een training over God verstaan en profetie. Ook hier pakten de mensen het gretig op en op de laatste avond stonden 22 gelovigen klaar om uit te stappen in wat ze geleerd hadden.
Daarnaast konden we in 2 andere kerken ook het Woord brengen. De ene kerk was een levendige groep die samenkwam in een theatergebouw. En de andere was een groep christenen op een eiland dichtbij Salvador. De dienst werd gehouden op het achtererf van een huis en de straat ervoor. De omwonende pakten hun stoeltjes erbij om te luisteren wat er verkondigd werd. Prachtig!
Hier een paar getuigenissen van de vele wonderen die God heeft gedaan. We werden oa uitgenodigd om voor iemand thuis te bidden. De man bleek diabetes te hebben. Er waren al 5 tenen verwijderd. En al 2 jaar lang wilden de wonden niet helen. We baden voor zijn genezing en verschillende van ons hadden een specifiek woord van God voor hem. Het bleek dat hij het verleden niet kon loslaten en was bitter geworden. Hij erkende dit en na verder gepraat te hebben, was hij klaar om alles aan God te geven. Hij voelde zich heel opgelucht. Meteen ging hij zijn suiker meten en die bleek normaal te zijn. Een dag later hoorden we van zijn vrouw dat hij die dag geen insuline had hoeven nemen (wat normaal 2 keer moest). We dienen de God van het onmogelijke!
Na de dienst op het eiland bij Salvador kwam een vrouw voor gebed. Ze had borstkanker. Na gebed voelde ze aan de knobbel en zei dat het kleiner was geworden. Dus baden we weer en telkens werd de tumor kleiner tot ze het niet meer kon vinden. Dit is onze Pappa! Ze was heel blij en dankte God.
Een tennis coach had zijn knieën erg beschadigd door een motor ongeluk 7 jaar terug. Hij had te horen gekregen dat het nooit meer goed zou komen en hij had altijd pijn. Na gebed was de pijn compleet verdwenen. Hij was erg geraakt door God en wilde zijn leven verder toewijden aan God.
Flexibel blijven is een must op een missietrip, want plannen worden nog wel eens gewijzigd. We zouden ook naar Natal gaan om een training te geven. De stad met mooie witte zandduinen waar we vorig jaar ook zijn geweest. Maar de kerk die ons uitnodigde zit nog midden in een verhuizing van de kerk, dus gaf aan dat het nu niet lukte om ons te ontvangen. Maar op eens wilde een kerk in de hoofdstad Brasilia ons graag uitnodigen. Dus de agenda is weer gevuld voor de komende week! Gisteren begonnen we aan het nieuwe avontuur in Brasilia.
Meld je aan met email als je een berichtje wilt krijgen zodra we een nieuw verhaal plaatsen.