De afgelopen maand met het bezoek van Anthony en Daisy was druk maar heel goed. We hebben een aantal diensten gehouden en veel mensen zijn enorm opgebouwd in hun geloof. Daarnaast hebben we verschillende bezoekjes gebracht aan zieken voor genezing en bemoediging.
Uiteraard kon een beetje toeristisch toeren niet ontbreken voor Amerikanen die voor het eerst Nederland bezoeken. Zo hebben we een molen en kasteel bezocht, de mooiste toren van Nederland beklommen en een boottochtje door Giethoorn gemaakt.
Eind juli tijdens de grote hitte toerden we in een hete auto zonder airco richting Noord-Duitsland. Er waren daar namelijk diensten gepland in de kerk van een gezamenlijke vriend.
Ook daar was het een geweldige tijd. We konden helpen in de verschillende diensten en God deed allerlei wonderen. Onze vertaalster vertelde dat ze al een tijd last had van maag en darmen en maar kleine beetjes kon eten. Daardoor was ze al 8 kilo afgevallen, terwijl ze een normaal postuur heeft. We baden met haar en 2 dagen later vroegen we haar opnieuw hoe het ging. De pijn was verdwenen en ze kon weer normaal eten. Wat is God goed! Dank U Jezus.
De Heer heeft weer nieuwe plannen voor ons beraamd en duidelijk gemaakt. En wel met humor. Anthony had ons al verteld dat Braziliaanse christenen in Natal naar ons gevraagd hadden of we dit jaar ook weer met Anthony en Daisy zouden komen. We hadden aan deze vraag niet veel aandacht besteed, tot een week later tijdens één van de diensten in Duitsland.
Er werd een training gegeven aan de Duitse christenen over hoe Gods stem te verstaan. Tijdens het praktische gedeelte moest iedereen een profetisch woord van de Heer doorgeven aan de persoon links van hen. Amanda kreeg een woord van een verbouwereerde Duitse broeder, die zei dat hij het beeld wel tot 3 keer toe zag en dacht dat het wel een heel vreemd woord was om door te geven, maar het toch maar opschreef. Hij begreep er niets van.
Het luidde als volgt:
Ik zie prachtige duinen met helder groen gras en een prachtig wit strand met een lichtblauwe zee.
Amanda moest hard lachen, want zij begreep meteen waar dit over ging. Dit beschreef namelijk precies Natal. De stad met de mooiste duinen en witte zandstranden van Brazilië EN waar de christenen ons vroegen om dit jaar weer terug te komen.
Gods manieren om te spreken zijn zeer divers. De ene keer is het door dromen (zoals vorig jaar) en nu via een Duitser die nergens van afwist.
Deze aanwijzing bevestigde ook het gevoel dat we in februari al hadden toen we Madagaskar verlieten. Dat we niet meteen na 4 maanden weer naar Madagaskar zouden teruggaan, maar dat we wel eens eerst andere plekken zouden bezoeken.
Dus Madagaskar staat voor nu geduldig aan de zijlijn.
De precieze reisplannen zijn nog niet uitgekristalliseerd maar het ziet ernaar uit dat we dit najaar weer naar Brazilië zullen afreizen om Anthony en Daisy daar te ondersteunen in hun groeiende werk voor de Heer. Opnieuw een voorrecht om Braziliaanse christenen te trainen in hun vertrouwen op God en werk voor de Heer. En natuurlijk weer een uitdaging in onze groei en wandel met Hem en Zijn plannen voor onze levens.
Meld je aan met email om een berichtje te krijgen zodra we een nieuw verhaal plaatsen.