Nam ik vleugels van de dageraad, woonde ik aan het einde van de zee, ook daar zou Uw hand mij leiden en Uw rechterhand mij vasthouden. – Psalm 139 vers 9-10 –
Even naar de andere kant van de wereld om aan onze jaarlijkse dosis vlieguurtjes te komen. Dat kan in 4 vluchten.
Op de 1e vlucht zaten we naast een Spaans stel dat hun vakantie had gevierd in Madagaskar. Ze wilden weten wat wij in Madagaskar deden. Natuurlijk is dat een leuke kans om dan een beetje op te scheppen over onze geweldige grote God. Ze waren verbaasd dat een leven met God zo anders kan zijn dan religie en hadden vele vragen. Overal kunnen we de geur van Christus bekend maken!
Op onze 3e vlucht naar Angola zaten we naast een Australische vrouw die al 6 jaar in Angola woont. Ze vond het geweldig om te horen wat we deden en gaf ons Angolees geld, want ze had medelijden met ons dat we 4,5 uur moesten wachten voor de volgende vlucht naar Brazilië. ’Dan kunnen jullie wat te drinken kopen’, was haar reactie. We kregen geld ter waarde van 12 euro. Wat lief en hoe geweldig is onze God om op die manier te voorzien in wat we nodig hadden. Pappa zorgt voor Zijn kinders!
In Sao Paulo moesten we nog 12 uur wachten op Anthony en Daisy die vanuit Bolivia zouden komen. Zo vermaakten we ons op het vliegveld met af en toe een slaapje op een bankje, een wandelingetje buiten en rondneuzen in de winkeltjes. Je moet wat over hebben voor een Braziliaans avontuur met de Heer. (foto’s)
Sao Paulo is de grootste stad in Zuid-Amerika. Met een gehuurde auto doorkruisten we deze wereldstad om de grote afstanden te overbruggen. De stad wordt afgewisseld door wijken met pover gebouwde huisjes dicht op elkaar (voor Madagaskar begrippen normaal) en grote wolkenkrabbers. Toch is het er heel groen met veel bomen.
We verbleven in een groot huis, wat een christelijke commune is, ontstaan in de jaren 70 tijdens de Jesus-movement onder hippies. Op dit moment wonen er 12 mensen, maar ze hebben er ook met 100 gewoond. We werden gastvrij ontvangen. Het huis lag op een helling met uitzicht op een bos. In de ochtend was het een kakofonie van allerlei vogels. Prachtig. De toekans kwamen soms op het balkon zitten. Dan heb je echt het gevoel dat je in Brazilië bent.
De Brazilianen zijn erg hartelijk, open en heel expressief. Ze praten met hun lichaam. Een beetje zoals wij de Italianen zien. Zelfs bij de eerste ontmoeting geven ze je een knuffel en kus op de wang. Even heel anders dan de Malagasy, die niet zo hun emoties tonen.
De Braziliaanse keuken is hier erg gevarieerd. We worden enorm verwend met heerlijk eten door onze broeders en zusters. We hebben zelfs een chocolade pizza op.
De eerste week hadden we verschillende diensten in verschillende kerken. De christenen werden enorm opgebouwd in hun wandel met God. We zagen mensen genezen van allerlei kwalen en velen werden bemoedigd doordat ze profetische woorden van God ontvingen. Arjan bad voor een jonge vrouw waar een long verwijderd was door tbc. Ze had nog pijn in haar zij. Na gebed was de pijn verdwenen en kon ze veel beter ademhalen. Ze kon zelfs de trap van de kerk op en af rennen. Prijs de Heer voor Zijn goedheid! Niets is te wonderlijk voor Hem.
In een huisgemeente die we bezochten, hoorden we een geweldig getuigenis van een vrouw die 2 maanden terug op sterven lag door kanker. Er werd voor haar gebeden en 2 dagen later stond ze in de keuken de afwas te doen. Nu was ze compleet genezen en aangesterkt.
Door ruimte (en tijd) gebrek volgen binnenkort verdere avonturen.