Hier een uiteenzetting van wat gebeurtenissen en ontmoetingen van het begin van ons Madagaskar 3.0 bezoek. Alle geuren, kleuren en klanken waren weer heel bekend bij aankomst. Het is net of we niet zijn weggeweest. Zo wriemelden we ons weer voort door het drukke verkeer waar het een gevecht is tussen vrachtwagens, auto’s, ossenkarren, brommers, handkarren, busjes, fietsers en wandelaars. Na 5 maanden werden we weer hartelijk ontvangen in het vertrouwde guesthouse in de hoofdstad.
De 2e dag bracht meteen 2 leuke ontmoetingen. In de ochtend bij het ontbijt hadden we het over het kindertehuis van Iris, waar we een jaar terug een maand hebben geholpen. En, ja wel, een paar uur later in de lokale supermarkt liepen we spontaan iemand van het kindertehuis tegen het lijf. We hoorden dat ze het de vorige dag nog over ons gehad hadden. Hoe ontmoetingen voorbereid worden! We hadden een fijne reünie, konden ervaringen delen en werden uitgenodigd om die zondag naar de kinderkerk van Iris te komen. Veel kinderen herkenden ons nog en waren blij met ons spontane bezoek.
Later op die 2e dag ontmoetten we in de tuin van het guesthouse Michael uit Slovakije. Hij had een goede baan en leven, maar had een pauze genomen en reisde nu een aantal maanden rond in Afrika. We konden reiservaringen uitwisselen, maar konden ook delen hoe we tot geloof waren gekomen en vrede met God hadden gekregen. Hij merkte op, dat wat wij vertelden over een leven met God, heel anders was dan religie, zoals hij gewend was. Hij was heel geïnteresseerd en stelde veel vragen. Hij gaf toe, dat hij zich ook afvroeg of het goede leven, dat hij nu leidde, wel ‘het leven’ was. We konden hem uitleggen dat hij opnieuw geboren moest worden, als een kind van God. Dat hij dan Gods leven zou ontvangen en zo echte voldoening zou vinden. Hij was erg onder de indruk.
Een paar dagen later hadden we een ‘blind date’ met Pascale. We hadden contact met haar opgenomen via een wereldwijd netwerk van christenen. Dit netwerk hadden we ontdekt door het zomerkamp in Denemarken. Twee mensen in Madagaskar stonden op de kaart en we waren nieuwsgierig om hen te ontmoeten en misschien op te kunnen bouwen. Pascale vertelde dat ze niet verbaasd was dat we contact opnamen. Ze vertelde dat ze een maand terug de stoute schoenen had aangetrokken om (eindelijk) te gaan doen wat ze allemaal in de Bijbel geleerd had. Om de straat op te gaan, het evangelie te delen en zieken te genezen. Maar ze wilde eigenlijk nog wel extra bemoediging en training van andere christenen. En daar verschenen wij ten tonele. Onze hemelse Pappa weet hoe Hij Zijn kinderen overal ter wereld verder moet helpen!
We konden Pascale bemoedigen en ze gaat met haar voorganger overleggen of we nog wat onderwijs en training kunnen geven in haar kerk. We gaan zien wat de toekomst daarin brengt.
Ondanks deze deur die misschien open zal gaan, hadden we niet de rust om daarop te blijven wachten in deze grote stad met luchtvervuiling en drukte. Dus besloten we na een week naar Antsirabe te gaan. De stad waar we al eerder gewoond hebben.
We vroegen ons af of het de bedoeling was of we de aankomende tijd weer in Antsirabe zouden wonen. Maar we wilden (heel verwend) echt geen gedimdam en onnodige tijd verspillen om een geschikt huisje te vinden. Dus voordat we de slingerende reis ondernamen, berichtten we Nina (in Antsirabe) of haar appartement toevallig vrij was. Het snelle antwoord was: Prijs de Heer!
Het bleek een rappe gebedsverhoring voor Nina te zijn! Heel blij vertelde ze dat het appartement bezet was, maar dat die persoon zojuist had gemeld dat hij plotseling vroegtijdig wilde vertrekken. Nina was daar verdrietig onder, maar had het aan God overgegeven en Hem gevraagd voor andere huurders. En de volgende dag stuurden wij het berichtje!
Dus nu heeft Nina weer nieuwe huurders én hebben wij een gemeubileerd appartement zonder rompslomp! Prijs onze geweldige Vader, wat is Hij goed!
En wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal Ik doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt zal worden. (Johannes 14 vers 13)