Daar zijn we weer, terug uit Denemarken en Duitsland. En het was een erg goede tijd! Flink opgebouwd, bemoedigd, nieuwe vrienden gemaakt en oude vriendschappen versterkt. De Heer heeft weer nieuwe contacten laten ontstaan voor de toekomst. Hij weet wat Hij doet! Hoe belangrijk is het om Hem aan het stuur te laten staan. Het is niet meer wij die leven, maar Christus leeft in ons! (Galaten 2 vers 20)
Op het zomerkamp in Denemarken waren ongeveer 400 mensen uit 30 verschillende landen aanwezig. Een mix van allerlei culturen, maar wel één met de Heer.
Zo waren er 2 Marokkaanse zussen met een moslim achtergrond, die door een droom van God net tot geloof in Jezus waren gekomen en zich lieten dopen. Ze straalden helemaal! Ook was er een Jood, die een paar weken ervoor in Israël door een vriend tot geloof was gekomen.
En we hadden een spontane bruiloft, want een stelletje uit Groenland kwam door een Woord van de Heer tot de overtuiging dat hun samenwonen niet tot eer van God was. Ze wilden meteen trouwen en lieten de trouwpapieren versturen vanuit Groenland. Een paar dagen later trouwden ze in het Deense gemeentehuis en hadden we een feestje met bruidstaart (gemaakt door het personeel). God dienen is nooit saai!
Tijdens deze week gingen we ook met verschillende mensen de straat op om Gods boodschap van verzoening te vertellen. We ontmoetten een Koerdische man, die genezen werd. Zijn ene been was korter dan de andere en daardoor had hij erg last van zijn rug. God verlengde zijn been in 5 minuten en toen hij weer opstond was zijn rugpijn verdwenen. Hij dankte ons vele malen en toen we later iets wilden kopen in zijn winkel, kregen we het gratis.
Tijdens het gezamenlijke eten zagen we hoe God steeds weer de regie had. We schoven met ons bordje eten lukraak ergens bij een tafel aan. En vaak kwamen we er dan achter dat we dan precies iemand konden bemoedigen met onze ervaringen met God (of andersom). Ook gingen we eens ergens zitten en kwamen erachter dat we tegenover iemand zaten, die 2 jaar in Madagaskar had gewerkt, in dezelfde stad waar wij woonden en de taal sprak. Hoe verzin je het! Maar Pappa weet alles!
Ook onze tijd in Duitsland was geweldig. Na 2 en half jaar hadden we een reünie met Ewald en Stephanie (medestudenten) en Anthony en Daisy (leraren van de Bijbelschool in de US).
Oude herinneringen werden weer opgehaald, maar ook veel nieuwe avonturen met God gedeeld. Dat is het mooie in je wandel met God: je blijft altijd groeien en nieuwe dingen van Hem ontdekken. God is zo groot!
We werden enorm in de watten gelegd door Ewalds ouders met gastvrijheid en heerlijk eten. Ook konden we dat weekend meehelpen en dienen in verschillende bijeenkomsten in de kerk waar Ewald naar toe gaat. Dat is waar het in het Koninkrijk van God om draait: uitdelen!
We hebben de indruk dat de Heer zegt, dat we ons niet alleen moeten blindstaren op Madagaskar, maar dat Zijn plan veel breder reikt. En dat er ook hier deuren zullen opengaan om mensen in Zijn Koninkrijk te brengen en op te bouwen.
De eerste actie staat al op het programma: aankomende zondag mag Amanda het Woord brengen in een gemeente in Spakenburg.
We staan gereed om in te springen waar de Heer ons nu nodig heeft en wat Hij ons nu wil leren.