We zijn erg gezegend met het bezoek van Amanda’s ouders. Gods voorziening en gunst is groot!
We hadden gebeden dat er een oplossing zou zijn voor Amanda’s ouders bij aankomst op het vliegveld van Madagaskar. Zij spreken namelijk geen frans en nauwelijks engels. Dat is erg lastig communiceren bij de douane met al zijn rituelen en invullen van formulieren.
Dus we vroegen de dochter van de eigenaar van ons huis of zij een idee had. Ze werkt namelijk op kantoor van een luchtvaartmaatschappij.
Eerst leek het erop dat het niet ging lukken en dat Amanda’s ouders zich maar aan het douane avontuur moesten overgeven. Maar de avond voor aankomst kregen we een telefoontje van de dochter. Ze had met haar vader gesproken (de generaal van de gendarmerie) en daar was de gebedsverhoring!
De volgende dag ontmoetten we op het vliegveld de commissaris van het vliegveld en die regelde een mannetje voor ons én een badge om achter de douane te komen. Verbazing stond op het gezicht van Amanda’s ouders toen ze bij binnenkomst Amanda voor hun neus zagen wuiven. Het aangewezen mannetje dirigeerde ons langs de wachtrijen en de vliegveld-bevalling was geschied. Prijs de Heer! Onze Pappa regelt alles!
Want wie Mij vindt, vindt het leven en verkrijgt de goedgunstigheid van de Heer. Spreuken 8 vers 35
En wat zijn we nog meer verwend! Amanda’s ouders hebben 2 extra koffers meegenomen, gevuld met onze ‘bestellijst’ (spulletjes die moeilijk te krijgen zijn hier in Madagaskar), kleding voor Malagasy mensen, snoep en kadootjes van het thuisfront.
Nu hebben we ook de kleine projector binnen om in de toekomst de Jezus-film in dorpjes te tonen voor evangelisatie. Arjan was erg in zijn sas en heeft direct de film bij avond op de muur van onze garage geprojecteerd om te testen. Toky, onze bewaker, was een dankbare toeschouwer en keurde ons nieuwe aanwinst helemaal goed.
Na een dag in de hoofdstad vertrokken we naar Antsirabe (onze stad). Amanda’s ouders hebben al wat van de wereld gezien, zoals Azië, maar toch waren ze erg verbaasd over wat ze zagen. Veel dingen hier doen hen denken aan hun vroege jeugd net na de Tweede Wereldoorlog (70 jaar terug) of zelfs van 100 jaar terug in Europa. Ze kijken hun ogen uit naar dingen die voor ons al heel normaal zijn. De drukte op straat, gaten (soms zo groot als kraters) in de weg, taxibussen met touw en wat laswerk opgelapt, ossenkarren, soms mensen in lompen en op blote voeten, kleine straatstalletjes enz. Veel indrukken. Daarom doen we het rustig aan en wandelen wat in de omgeving van Antsirabe.
Op een van deze wandelingen werden we getroffen door een flinke regenbui. De kronkelende klei weggetjes waren in no time gladde glibberbanen. Daar ‘liepen’ we doorweekt glibberend de heuvel op. Een gebed ging naar onze Pappa, of iemand ons een schuilplek wilde geven. En prijs de Heer, daar nodigde een lokale ons uit om te schuilen in haar huisje. Daar zaten we bij de familie als verzopen katten, maar erg dankbaar en met vaste grond onder onze voeten. We mochten onze klei handen wassen en babbelden wat met de familie. Na verloop van tijd wilden we eigenlijk verder en bevolen toen de regen binnen 5 minuten te stoppen. En inderdaad de regen hield op en we konden weer verder op weg naar ons huis en droge kleren. Regen van zegen en de goedgunstigheid van onze Pappa.
U immers zegent de rechtvaardige, Heer; U omringt hem met goedgunstigheid als met een schild.
Psalm 5 vers 13
Een paar dagen later zijn we teruggegaan naar de vriendelijke familie met wat kinderkleding en snoep als dank voor hun gastvrijheid.
Inmiddels zijn we ook met Amanda’s ouders naar het ziekenhuis geweest om met zieken te bidden en zijn we met hen naar de dorpjes gewandeld om te evangeliseren. Nu hebben ze een beetje een indruk van ons leven en werk voor de Heer. Een paar keer zagen we Amanda’s vader een traantje wegpinken en hem horen zeggen wat een mooi werk het is.
Helaas door de pest uitbraak in dit land hebben ze een paar weken terug uit voorzorg de gevangenis gesloten voor bezoek. Dus jammer genoeg kunnen we daar even niet in om die mannen op te bouwen in hun geloof.
Zaterdag reizen we weer af naar de hoofdstad om vervolgens gezamenlijk te vliegen naar Réunion voor ons ‘visum-bezoek’. Gezellig, 4 dagen vertoeven op dit groene eiland.
De goedgunstigheid van de Heer is met ons dag aan dag.