We hebben een geweldige tijd hier. We zijn omgeven door 145 kinderen en ook hier is het vakantietijd, dus de kinderen hebben veel vrije tijd. Genoeg te doen!
Iris Ministries heeft inmiddels 6 huizen verspreid in het dorp Ambohinambo bij de hoofdstad. Het kantoor, wat ook het jongens huis is, 3 meiden huizen, een baby / kleuter huis en een oudere jongens huis, die bijna de maatschappij ingaan.
Zaterdag de eerste kwamen we aan en mochten we ons intrek nemen in een voormalig meiden huis. De dames waren de dag ervoor verhuisd naar een ander huis in de buurt. Dus we hadden een groot leeg huis met veranda tot onze beschikking. Na het plaatsen van een bed, gordijnen, bank, paar stoelen, pannen, wat boodschapjes en een beetje poetsen, waren we er klaar voor. Onze grote villa voor de aankomende maand! (zie foto’s en filmpjes)
We moesten natuurlijk wel de boel een beetje klaar hebben voor onze gast uit Amerika. Nate arriveerde een paar dagen later in Madagaskar en zal 3 weken met ons optrekken. Voor hem is het letterlijk de andere kant van de wereld. Vier vluchten van thuis. Zonder last te hebben van een jetlag, draaide hij de volgende dag meteen mee. Prijs de Heer. God is goed.
Elke dag beleven we van alles, dus hier een greep uit onze belevenissen:
Naast dat Iris een kindertehuis is, doen ze ook veel voor de armen in de buurt. Eens in de week hebben ze hier een melk-programma. Vrouwen die erg arm zijn en geen of te weinig borstvoeding hebben, kunnen hier melkpoeder halen. Ze hebben nu meer dan 60 baby’s in het programma.
We mochten helpen met de melk uit te delen. De baby’s werden gewogen door de verpleegster en aan de hand daarvan werd bepaald hoeveel melk de moeder meekreeg. Verschillende baby’s zagen er echt veel te klein of te mager uit. Een paar baby’s waren ook ziek, dus daar konden we voor bidden. Ook hadden verschillende moeders een tweeling en hadden daar niet genoeg melk voor. Een blik melkpoeder is hier in Madagaskar een maand salaris en een baby doet daar een week mee. Best triest, want het gaat hier soms dus echt over leven of dood. Na een jaar als een baby op gewicht is, krijgt het een applausje en is klaar met het programma. Ook wij hadden een applausje klaar voor een paar baby’s die deze keer ‘geslaagd’ waren. Op deze manier zijn er al vele baby’s binnen gekomen als erg ondervoed en weer vertrokken als bolle blije baby’s.
Wat ons verbaasde was een echtpaar dat 2 dagen met hun baby moet reizen om hier te komen. Ze komen eens in de maand en ze hadden dit keer een paar kilo aardappels meegenomen als geschenk uit dankbaarheid. Wow, wat kunnen we toch verwend zijn in het westen.
Op vrijdag gaan ze hier naar een afvalberg in de buurt, waar mensen hun huisje hebben gebouwd. Om er te komen vanaf ons dorp, balanceerden we over de kleine paadjes van de droge rijstvelden in de buurt, met aan de horizon het centrum van de grote stad. Vanwege een donatie kon Iris hier een schooltje laten bouwen en in september zal hier voor het eerst lesgegeven worden in plaats van in het huisje van het dorpshoofd. De kinderen zijn reuze enthousiast.
In het dorp konden we bidden met een man die zijn been gebroken had tijdens een ongeluk. Na gebed wisten we dat hij genezen was. Hij zei dat hij een zwaarte voelde weggaan, maar hij durfde niet zijn been uit te proberen. Maakt niet uit! Jezus is Heer! Hij komt er de volgende dag wel achter!
We konden ook bidden met een doof stom meisje, Nadia genaamd. Nadat we de boze geesten hadden uitgeworpen (zoals in de Bijbel) kon ze onze geluiden en woordjes imiteren. Geweldig! God is zo goed! Nu kunnen ze zien dat Hij leeft en om hen geeft!
Het gaat dus goed met ons. Het is geweldig om met Jezus te wandelen en Zijn licht overal te laten schijnen!