Dag iedereen! Het gaat goed met ons. De verhuizing naar het gezin van Nina doet ons goed. We pikken al veel meer op in het verstaan van de taal. Ook de verplichting om de taal te spreken helpt in onze groei.
We draaien helemaal mee met het gezin. Twee keer op een dag eten we een berg rijst! We lazen een tijdje terug in een reisboek dat in Madagaskar de meeste rijst per persoon ter wereld wordt gegeten. Dit verbaast ons niets als we naar de borden met letterlijk een bergje rijst kijken. Toch eten ze daarnaast maar matig groente en vlees. Dit omdat dit vaak te duur is.
We hebben pas een keer een Thais gerecht gemaakt (met uiteraard veel rijst) en dit viel in goede aarde. Binnenkort gaan we een keer Hollandse hutspot maken (met veel aardappels).
Nina en Tiana (haar man) hebben leuke kinderen. Alex (de jongste zoon) heeft een echte vriend gevonden in Arjan. Elke dag spelen ze spelletjes zoals mens-erger-je-niet. Zo verbetert Arjan zijn Malagasy en Alex zijn engels. Ook hebben we echte vriendjes gemaakt door een pot jam en chocopasta te kopen voor als we soms stokbrood eten in de morgen. Ze zijn zelf gewend op het te eten met een beetje boter of het te dopen in verdunde warme melk. Toch is dit gezin wel een middenklas gezin te noemen.
Arjan ontdekte pas een stoffige atletiekbaan in de buurt en ging daar hardlopen. Tot veel plezier van de buurtkinderen. Ze deden maar wat graag mee met het rennen en de oefeningen. Arjan had een paar foldertjes over Jezus bij zich en deelde die aan het eind uit. Vervolgens las hij een paar stukken eruit voor. Dit veroorzaakte natuurlijk wat gegiechel bij de jongsten, bij het horen van een blanke (vahaza) die Malagasy voorleest. Als Arjan er niet uitkwam, vroeg hij het aan een ouder kind die kon lezen.
Een paar dagen later ging Amanda mee met een Malagasy kinderbijbel van Nina. Arjan ging hardlopen (met een drom kinderen) en Amanda zat in het gras toe te kijken. Een paar andere kinderen begonnen op een afstandje met haar te praten en hadden het over het kleine boekje van de vorige keer. Dit was groene licht voor Amanda en ze zei dat ze nu een groot boek had. Zodra ze de Bijbel uit haar tas pakte, stoven ineens van alle kanten kinderen op haar af en gingen om haar heen staan. Ze wilden graag luisteren en de plaatjes in het boek zien. Wat geweldig dat je zo het leven van Jezus kunt uitdelen. Wacht niet totdat je denkt dat je alles hebt, maar begin met het kleine wat je hebt. Het breidt vanzelf uit. Deel uit en er zal weer meer aan jou uitgedeeld worden. Zo werkt het in het Koninkrijk van God. Het is als een bron. Die moet je niet dichtdraaien, maar laten stromen. Met hulp van de Heer las Amanda verschillende verhalen voor en sloten we af met een eenvoudig gebed in Malagasy. Heel leuk. Zo blijven we ook onze taal oefenen! (zie foto galerij)
We hebben inmiddels al ons eerste liedje geleerd van de kinderen van Nina. ‘Dit is de dag, die de Heer ons geeft.’ Bij ons laatste bezoek aan de kinderen bij de atletiekbaan hebben we die aan hen geleerd.
Deel uit wat je hebt!