De weken glijden rustig voorbij en een nieuw bericht is wel weer op zijn plaats.
We zijn alweer tegen menig ‘o ja’s’ aangelopen. Zoals de zwarte rookpluimen uit de auto’s. In een overvolle bus stappen en een plankje krijgen, zodat je je op het plankje kunt wriemelen in het middenpad. De prachtig gekleurde vlinders. Als je de was ophangt, dat de schaduw de andere kant opdraait. Om 6 uur gaat de zon ‘aan’ en om 6 uur gaat de zon ‘uit’. De schitterende sterrenhemel en de vriendelijke mensen.
De afgelopen weken waren vooral nieuwe ontmoetingen en bezoekjes. We kregen nog een Woord van de Heer voor deze tijd: maak vrienden, investeer in mensen, bouw relaties, dan discipelen maken. Nou, daar zijn we aardig mee op weg. We ontdekten nog een andere Engels-Malagasy sprekende kerk en ontmoetten daar Zwitserse zendelingen. Met hen hebben we de grootste pizza (meer dan een meter) op, die we ooit gegeten hebben (zie foto’s). Zelfs in Texas hebben we niet zulke pizza’s gezien. ‘Alles is groot in Texas.’
Bij Lovasoa (het cultureel centrum) ontmoetten we nog een andere Malagasy taalleraar Jean. Hij heeft een jaar in Nederland gestudeerd en vond het heel leuk om weer Nederlanders te ontmoeten. Hij was erg onder de indruk van ons getuigenis hoe we echte vrede hebben gevonden in Jezus. Hij nodigde ons uit om in zijn engelse les te komen praten met zijn studenten. Zodat ze én hun engels op ons konden oefenen én ons verhaal konden horen. De tieners waren eerst een beetje verlegen, maar kwamen later meer los. Na afloop was er een meisje, die aangaf ook Jezus te hebben aangenomen en graag vaker met ons wilde praten voor haar engels. Leuk om zo mensen te helpen en contacten te leggen.
Arjan had ook nog een andere ontmoeting (als je dat zo kunt noemen) met een paar boze wespen. Er bleek een nest bij het balkon te zitten. Maar na de eerste aanval, ging hij als vaardig hardloper er als een speer vandoor (met een paar wespen achter zich aan).
Vorige week was er hier in het museum van Lovasoa een opening van een exhibitie ter ere van het 150 jaar bestaan van de Lutherse kerk in Madagaskar. Het was een hele officiële bedoening en een paar uur van tevoren werden we ook spontaan uitgenodigd. Daar doken we dus in onze rugzakken, op zoek naar onze beste kleding. De president was namelijk ook uitgenodigd. Het resultaat voor een ‘rugzak zendeling’ was niet slecht, vonden we zelf. En na afloop waren er heerlijke hapjes bereid. Hmm, met de neus in de boter! De president had helaas andere bezigheden en was niet van de partij.
Het weer op dit moment is vergeleken met vorig jaar gelukkig nog wat warmer. We zijn ten slotte ook een maand eerder hier gekomen dan vorig jaar. Dus de tijd van warm water flessen onder je trui in de avond is het nog niet. Hoewel, we zijn dit keer beter voorbereid gekomen, met meer warme kleding. Nooit te laat om te leren.
Een ander bezoek wat we hebben afgelegd was bij de moeder van een Malagasy vriend van ons (Mamy). We hadden kado’s voor haar meegenomen van haar zoon in Nederland. Ze was heel dankbaar en had een echte Malagasy maaltijd voor ons bereid (uiteraard met veel rijst). Tijdens onze gebroken gesprekjes, gaf ze aan zo’n pijn in haar rug te hebben en mochten we met haar bidden. We hoorden later via haar zoon dat haar rug nu veel beter voelt dan gebruikelijk. Dank U Jezus, Hij is trouw!
Eindelijk kunnen we weer een zegen zijn voor de Malagasy mensen en het leven van Jezus uitdelen. In dit geval was het voor het lichaam, maar een bezoek verder bleek het ook voor de ziel.
Want tijdens een bezoek bij Henry, onze taalleraar en zijn vrouw Amy bleek dat ze graag meer wilden weten over de Bijbel en hoe in Gods overwinning te wandelen. Het is nu de bedoeling dat we daar vaker langskomen en een kleine bijbelstudie met hen houden om hun geloof op te bouwen. Gods Woord is krachtig en levend en brengt overwinning in mensen levens! Wat geweldig om daarin te kunnen bijdragen. Da’s mooi wark!
Inmiddels zijn we weer begonnen met onze Malagasy taallessen met Henry. Het is niet meer zo intensief als de vorige keer met 6 uur les per dag, maar nu hebben we 2 uur en is het vooral véél oefenen.
Ook hebben we besloten om bij Nina en haar familie in te wonen voor de maand juni. Er is inmiddels een pup verkocht dus het aantal komt nu op: 4 kinderen en 3 honden.
Vandaag zijn we verhuisd, dus we gaan zien welke avonturen we hier beleven!