Elke dag is het werk in de herberg weer anders, want elke dag komt er weer een nieuwe groep pelgrims een nachtje bij ons slapen en trekt de volgende dag weer verder. De ene dag heb je een groep pelgrims met een paar luidruchtige mensen, de andere keer is het een meer nadenkende groep. De ene keer zijn het veel Fransen, de andere keer uit allerlei landen. Maar elke dag kunnen we wel, in wat voor vorm dan ook, ons getuigenis geven en vertellen hoe geweldig God is.Pas hadden we een bijzondere dag. Een Nederlands meisje stak ’s avonds haar hoofd om de hoek toen Amanda in de keuken aan het afwassen was en had wat vragen. Ze had, terwijl ze met iemand aan het kaarten was, Amanda op het terras aan een ander meisje (Litouwse) horen vertellen hoe God in haar leven had gewerkt. Ze wilde graag weten hoe ze ook met God kon praten. Amanda kon haar uitleggen dat de eerste stap is om je leven aan Jezus te geven en dat daarna de rest gaat volgen. Na meer uitgelegd te hebben gaf het meisje aan dat ze dat graag wilde en Amanda mocht met haar bidden.
Diezelfde dag waren er ook een Litouws meisje en Duitse jongen die maar bleven twijfelen of ze wel of niet verder zouden trekken of blijven slapen. Ze bleven wel een uur op het terras zitten zonder een keus te maken. Tegen dit meisje kon Amanda heel ongedwongen vertellen over Jezus, terwijl de Nederlandse al kaartend dus ook geïnteresseerd meeluisterde.
Omdat het zo’n vredige sfeer was, besloot het stel toch maar te blijven. Niet voor niets! Want ’s avonds na de meditatie-tijd bleven ze nog lang nazitten met allerlei vragen. En gaven uiteindelijk hun leven aan Jezus over. Ze glommen daarna helemaal. En de jongen zei herhaaldelijk: ik ben zo blij!
Ook had Amanda tijdens het diner een goed gesprek met 2 Spanjaarden. Eén van de twee kreeg helemaal tranen in zijn ogen toen hij hoorde hoe God in Amanda’s leven werkte en dat God dat ook bij hem wilde doen.
Ook Arjan kon een aantal dagen terug een duidelijke wegwijzer zijn voor een Nederlander. Wel een uur lang hadden ze een goed gesprek en kon Arjan duidelijk vertellen over zijn leven met God en dat het draait om overgave aan God. De man stelde directe vragen en kreeg directe antwoorden terug. Hij begreep goed wat hem te doen stond. De keus was aan hem. We geloven echt dat hij tijdens zijn wandeling naar Santiago de sprong in het ‘diepe’ gaat doen.
Verder hebben we nog met verschillende mensen kunnen bidden met pijn in knieën, kanker enz. en konden zo Gods goedheid tonen. Het is altijd geweldig om de verbazing op hun gezichten te zien na gebed als de pijn weg is. God is betrouwbaar!
Op je vrije dag wil God ook zeker door je heen werken. We wandelden een stuk over de camino en gingen ergens in de zon tegen een gebouwtje een boekje lezen. Een tijd later hoorden we een vrouw huilen aan de andere kant van het gebouwtje. Amanda nam een kijkje en vond een Ierse vrouw in tranen. Omdat Amanda haar Jezus t-shirt aanhad vroeg de vrouw haar over Jezus. Dit leidde tot een gesprek waarin de Ierse haar hart kon luchten en Amanda over Gods liefde voor haar kon vertellen. De vrouw vertelde dat ze onderweg was naar de Nederlandse herberg in Villamayor. Geen toeval! En Amanda vertelde dat ze daar vrijwilliger was. Later bij de herberg vertelde deze Ierse dat ze op de camino een engel was tegengekomen en dat haar naam Amanda was. 🙂
Hoe geweldig is het om te zien hoe God de dingen leidt voor mensen in nood en voor Zijn kinderen om precies op de juiste plek te zijn om mensen tot Zich te roepen.
Dit was even een kleine greep uit de gebeurtenissen in de herberg!