Hier een foto van Berta, de christin die de tassen maakt. Ze is God heel dankbaar dat er zoveel tassen zijn gekocht en ook voor de extra giften die zijn gegeven.
Deze week is een mooie afsluiting van ons verblijf in Madagaskar. Het bezoek aan het ziekenhuis was wederom geweldig. Henry wordt steeds zekerder om ook met mensen te bidden. Een hoofdzuster vertelde dat ze problemen had met het krijgen van kinderen vanwege een cyste, maar ook dat er een medewerkster in het ziekenhuis is die elke keer als ze zwanger was haar buik aanraakte en vervolgens verloor ze dan haar baby. Maar prijs de Heer, dat Jezus overwinnaar is. We konden genezing over haar uitspreken en de werken van die medewerkster verbreken in dat ziekenhuis. De vrouw was opgelucht en merkte verandering.
We hebben 2 afdelingen gedaan, omdat de verpleegster ons helemaal rondleidde. Er was een jongen met een gebroken been en na gebed toen hij zijn tenen bewoog was de pijn weg. Hij was helemaal verbaasd en blij. Zelfs toen we voor anderen baden in die ziekenzaal, bleef hij zijn tenen bewegen en uitproberen en stak hij vanuit zijn bed zijn duim naar ons op met een big smile!
We baden ook met een vrouw met een schildkliervergroting. Na gebed was ze druk in het Malagasy aan het praten. Het ging te snel voor ons, maar we begrepen een beetje dat ze aan het beschrijven was dat ze een soort tinteling in haar lichaam voelde. Ze was zo enthousiast, dat ze ook meteen vroeg om gebed voor een cyste. Erna zei ze blij: ik ben genezen en sprong uit bed!
Ook kwamen we een man tegen die vertelde dat hij medicijnman was geweest en daarmee wilde breken, maar dat de boze geesten hem telkens tergden met ziekten en andere aanvallen. Hij had zijn hart al aan Jezus gegeven en tussen de vele bezoekers aan zijn bed stond ook een voorganger. Iedereen wilde graag dat we baden. Ook in dit geval is Jezus’ naam boven elke andere macht, dus konden we hem vrijzetten en die boze machten verbreken. God is zo goed! De Heer had al andere christenen op zijn pad gebracht voor de verdere groei!
Wat hier in Madagaskar zo anders is, is het respect bij het bidden. Zodra je aangeeft om te willen bidden, gaan de hoedjes en petjes af uit respect. Het is net 50 jaar terug in de tijd. We konden ook aan iedereen een Malagasy traktaat geven met uitleg hoe een kind van God te worden. Dit werd dankbaar aangepakt.
Woensdagavond hadden we tijdens een culturele avond de presentatie van onze 2 maanden taalles. We konden beiden goed ons Malagasy verhaaltje doen en Henry was apetrots. Henry had al eerder aan een medewerker van Lovasoa (Saondra) verteld over het wonder van zijn vrouw. Aan het eind van de avond kwam Saondra naar ons toe en wilde ook graag gebed voor genezing. Ook vertelde ze dat haar zus, nichtje, vriendinnetje en vrouw van de dominee ook gebed wilden. Ze waren daar ook aanwezig. En daar hadden we ineens een spontane gebedsrij. We konden in totaal voor 5 mensen bidden. Allen merkten verschil na gebed! Hoeveel beter kun je je taallessen bij Lovasoa afsluiten dan op deze manier. Gods liefde en leven uitdelen aan anderen!
Nog een dagje in Antsirabe, 2 dagen in Tana (hoofdstad) en dan maandag in 3 vluchten naar Kaapstad.
Wat we niet zullen missen zijn:
overal de rochelende mensen (mannen en vrouwen) om je heen, de blaffende honden ’s nachts, de vele piesende mannen bij bijna elk muurtje, elke keer als je je neus snuit dat er een lading stof uitkomt en de vele zwarte uitlaatgassen.
Wat we zullen missen zijn:
de vriendelijke mensen, het rustige tempo van het leven (moramora), elke dag vers brood en melk, het inmiddels warmere weer en de vele mensen die openstaan voor gebed.