De zondagavonddienst bij Lovasoa, die we mochten leiden was geweldig. Er was een band met piano, bas, trommel, fluit en 2 zangeressen, dus het was flink swingen en God werd grootgemaakt. Het was een bont gezelschap. Madagaskar, Amerika, Noorwegen en Nederland waren vertegenwoordigd. Ook was er een broeder uit Cameroen die ons een nieuw lied leerde. Het maakt niet uit waar we vandaag komen, de Geest maakt ons één. (foto’s)
Afgelopen vrijdag was het bezoek aan het ziekenhuis weer gezegend. Die ochtend had Amanda gebeden dat we een bijzondere ontmoeting zouden hebben, door God geleid (natuurlijk leidt God altijd, maar iets duidelijk merkbaar). We kwamen bij een bed met een vrouw, die er ernstig aan toe was. Ze ademde slecht en had een hele gezwollen buik. Haar familie wilde graag dat we voor haar baden. Na het gebed vertelde de moeder heel blij, dat ze tot God hadden gebeden om iemand te sturen die kon helpen. En daar verschenen wij. Ze noemden ons ambassadeurs van God. Ze waren heel dankbaar en de vrouw gaf aan een grote verbetering te merken na het gebed. Toen we verder de zaal doorgingen en met anderen baden, hoorden we hen zingen tot God. Prijs de Heer! God antwoordt gebeden!
Ook had Henry een brilliant idee. Naast de zieken bieden we vaak ook de verpleging aan om voor hen te bidden en één gaf aan last te hebben van een hoge bloeddruk. Henry bedacht zich niks en opperde om voor het gebed eerst de bloeddruk te meten en ook erna om te tonen dat God wonderen doet. En daarna zei hij dat wij voor haar zouden bidden… Maar wie zijn vertrouwen stelt op God, wordt niet beschaamd. De bloeddruk was inderdaad naar beneden na het gebed. Prijs God!
We hebben nu onze volgende stappen meer op een rijtje. We waren niet helemaal zeker of we ook nog een bezoek aan onze broeders en zusters in Zuid-Afrika zouden doen, voordat we naar Nederland zouden gaan. Maar donderdag gaf God daar bevestiging in. Dus de sneltrein is op gang. Alles gaat ineens in stroomversnelling.
Aankomende maandag vliegen we naar Kaapstad en zullen we daar de boel voor een week onveilig maken met onze vrienden daar. Mensen vertellen van Jezus (in het engels voor de verandering!), zieken genezen, hongerigen voeden etc.
Vervolgens zullen we dan 14 september voet op Hollandse bodem zetten en beginnen aan ons 3 maanden verblijf in Nederland. We gaan zien wat er daar voor dingen op ons pad komen.
Nu nog maar even genieten van de laatste week hier. Morgen gaan we in ieder geval weer naar een ziekenhuis. Dus het feest gaat wel door. Woensdag de presentatie in het Malagasy, donderdag een bezoek aan de moeder van onze Malagasy vriend uit Nederland. En vrijdag misschien picknicken bij een meer met Henry en zijn vrouw.
Veloma!