Prijs de Heer voor het weer en dank voor jullie gebeden, want de temperatuur is deze week boven de 20 opgelopen en we genieten er erg van. Niet meer zo fris telkens.
En hoe geweldig kan je ook genieten van een Hollandse stroopwafel! We hebben ze gevonden in een supermarkt en gedeeld met onze verraste leraar. Hij heeft gesmikkeld en ze uiteraard goedgekeurd.
Een dagje mee in Antsirabe:
Rond 6 uur gaat de wekker en is het tijd om uit ons warme bedje te kruipen. De zon komt op en verdrijft langzaam de kou van de nacht. Met een warme thee, heet waterfles in de trui en de Bijbel op de bank, begint de dag met onze hemelse Pappa. Als er nog wat stokbrood over is van de dag ervoor, smikkelen we dat op met chocopasta. En anders beginnen we met overheerlijke bananen achter de kiezen aan onze frisse ochtend wandeling naar Lovasoa. Het is al redelijk druk op straat met overal bedrijvigheid van pousse pousse mannen (lokale riksja) en veel wandelende mensen. Hier en daar langs de weg stoken mensen een vuurtje op om eten te verkopen en stallen verkopers hun waar uit. Op de verschillende vuilnishopen struinen wat mensen en honden naar wat eten. De volgepropte taxi brousse (bussen) komen voorbij met het dak vol met goederen. Het lijken soms wel sardientjes in blik op wielen.
Bij de muur van Lovasoa begroeten we de zwerfster met 3 kinderen die we geregeld een kleine gift geven gepaard met een Malagasy zinnetje als Jezus houdt van je. Vervolgens lopen we daarna het hek door. Hier beginnen de taallessen al. De breed lachende wachter wordt begroet met een hand en onze steeds vloeiender wordende zinnetjes. De werkers zijn altijd heel geduldig met ons en vinden het geweldig dat we elke keer vorderen. Het terrein van het cultuurcentrum is een oase van rust met een rustige tuin. Nog even naar het toilet, nog wat werkers begroeten en door naar ons altijd koele klaslokaal. Henry begroet ons opgewekt en na een gebed kunnen onze privé lessen beginnen. Als eerste een Malagasy gesprekje van woorden en zinnen die we al geleerd hebben en daarna krijgen we nieuwe stof. Na een uur nemen we buiten even pauze al opwarmend in de zon, klaar voor het volgende uur. De ochtend lessen zijn voorbij en we begeven ons naar een picknick tafel in de tuin in de zon en gaan nog eens rustig onze lessen door.
Om 12 uur klinkt er een luide melodie van een nabijgelegen kerktoren en maken we ons klaar voor een bezoekje aan Antsirabe. De lokale supermarkt ziet ons verschijnen voor onze boodschapjes voor thuis en de warme bakker om een heerlijk vers stokbrood te bemachtigen. Als er een zieke bedelaar op straat is bieden we aan te bidden. Terug in de tuin bij Lovasoa wordt de rugzak geopend, komt het mes en broodbeleg (pindakaas) van thuis tevoorschijn en hebben we een heerlijke picknick. Nog wat Bijbellezen en woordjes leren en de middaglessen kunnen weer beginnen.
Een beetje moe, met de boodschapjes en ons schrift weer wat voller lopen we rond half 5 weer 20 minuten naar huis door de stoffige straten. Geregeld wordt ons een pousse pouse rit aangeboden door 1 van de velen pouse pouse mannen, maar met ons Malagasy kunnen we netjes bedanken en een gesprekje aangaan.
Home sweet home. Binnen wat kouder dan buiten, laten we de deur nog even open om de laatste zonnestralen ons huisje te laten verwarmen. Even email checken , wat berichtjes versturen en de waterkoker aan voor een volgende warme fles.
De groente is hier heerlijk smaakvol. Heel biologisch! In een eigen keuken is het handiger te variëren. Dus dan eens rijst, dan eens aardappels om onze Hollandse smaakpapillen te bevredigen. Gemixt met de verse groente zojuist afgewogen op een ouderwetse weegschaal aan de kant van de weg, is het matsiro (heerlijk).
Rond half 7 gaat de bel en krijgen we net gemolken melk van de lokale boer. Even koken om te pasteuriseren en klaar is klare! De Heer weet wel hoe Hij ons kan verwennen!
Nog wat lessen doornemen of een blog schrijven en de avond is alweer om. Tijd voor een warme douche.
Het leven hoeft niet ingewikkeld te zijn. We krijgen het vast nog druk genoeg na deze periode!
Overigens, dank voor jullie berichtjes, bemoedigingen, bijbelteksten, gebeden en donaties. We worden steeds bemoedigd door de Heer via mensen. Telkens als er een gedachte opkomt: wat doen we hier eigenlijk of van hoeveel waarde zijn we nu hier, is er wel iets of iemand met een berichtje.
God bless! (fitahian’ Adriamanitra)