Hoe krijgen we het voor elkaar. Juli, de koudste maand in Madagaskar. En Antsirabe, de koudste plaats in Madagaskar. Iedereen die ons kent, weet dat kou niet ons favoriet is. Maar he, als de Heer je leidt naar een goede taalschool bijten we wel door. Omdat we 2 maanden terug geen idee hadden waar we de eerste tijd in Madagaskar zouden zitten, hadden we helaas geen jas en bijna alleen maar zomerkleding meegenomen. Niet wetend dat we op de hoogvlakten zouden belanden. Toch word je zo aardig creatief. De enige 2 lange broeken en truien draag je over elkaar en je gaat overdag zoveel mogelijk in de zon zitten. Niet om bruin te worden, maar om op te warmen. En een voordeel, we eten Hollandse hutspot. We houden ons warme palmenstrand nog wel te goed.
We zijn alweer meer dan een maand in Madagaskar en hebben 3 weken taalles achter de rug.
De taal is niet direct een probleem, maar we moeten wennen aan hun manier van denken. Als eerste zijn ze gewend om hun woorden in een andere volgorde te zetten en hier wordt de passieve tijd veel meer gebruikt. Bijvoorbeeld: De kinderen eten de chocola; is hier: de chocola wordt gegeten door de kinderen. De daad is in deze cultuur belangrijker dan de mensen. Ze zijn hier nederig.
Wat leuk is aan deze taal is dat ze soms woorden aan elkaar plakken tot een ander woord, zoals: goud = roodgeld, zilver = witgeld, zon = oog van de dag, lente = hoofd van het jaar, zomer = periode van grote regen, herfst = het eind van water, suiker = zoet zout, fruit = zaad van boom, cake = zoet brood, bruin = kleur van chocola
Maar genoeg van deze taallessen voor jullie. Afgelopen donderdagochtend mocht Amanda een preekje houden tijdens de ochtend dienst van het Christelijk Cultureel Centrum. Van verschillende kanten hoorden we dat mensen erdoor gezegend waren. Dank U Jezus. De woorden van God hebben kracht. Ook onze leraar Henry gaf aan gezegend te zijn en vertelde toen dat hij een oudste in zijn kerk is en elke ochtend bid voor Gods hulp in de lessen. Nu hij blijkbaar Amanda had gehoord wist hij beter wat voor vlees hij in de kuip had. Meteen vroeg hij of we in het vervolg samen aan het begin van de lessen zouden bidden. Nu eerst nog in het engels, maar daarna in het Malagasy. Hoe dingen soms lopen.
Verder vermaken we ons hier wel. Elke avond hebben we vers gemolken melk (nog warm) van de koe uit de buurt, stoppen we waterflessen met gekookt water in ons shirt en in bed en nemen we netjes onze lessen door. (foto’s)
Weer of geen weer, prijs de Heer!