De oplossing van: ny famantaranandron’izy ireo = hun horloge (iets korter in nederlands!). Onze taal cursus gaat gestaag verder. We zitten flink met onze neuzen in de boeken. Back to school! Daarnaast zaten we deze week een paar uur in een ziekenhuis te wachten op de drukke directeur om een gesprek te hebben of we met de zieken konden bidden. Ons standaard van ziekenhuis is toch anders. Hier hangen wat plafond planken los, zitten er scheuren in de muren met lekkage vlekken en zien de houten bankjes eruit alsof ze nooit schoongemaakt worden. Het gesprek was kort met deze zeer drukke man die arts, chirurg en directeur is. Hij gaf aan dat hij niet echt over de geestelijke zaken ging, maar zou het in de vergadering leggen van augustus. We horen het nog. Er zijn nog meer ziekenhuizen hier in Antsirabe en als we beter Malagasy kunnen, wordt het ook handiger. Op straat zijn er ook zieken. We konden deze week voor een paar zieke bedelaars bidden in ons gebroken frans/Malagasy.
Deze week hadden we overigens een beetje een dipje en het gevoel niet zo geestelijk bezig te zijn. Alleen maar studie, boodschapje doen, eten koken en slapen. Dingen waar je niet echt als eerste voor naar Madagaskar gekomen bent. Maar gelukkig is de Heer zo geweldig om ons te bemoedigen en deuren te openen. Donderdag vroeg de directrice van Lovasoa (christelijk cultureel centrum), waar we taalles hebben of we ook eens hun dienst wilden leiden. Elke donderdagochtend hebben ze namelijk een half uur geestelijke overdenking voor alle werkers van het centrum. Het hoefde nog niet in het Malagasy, maar Engels was ook goed. Helemaal geweldig, nu kunnen we mensen verder opbouwen in geloof! Het voelde een beetje droog, omdat de bron van levend water niet stroomde, maar de kraan gaat weer open!
Ook gaven ze bij de Engelse kerk op zondag aan, dat als we iets hadden aan te vullen, we het gerust mochten delen. Prijs de Heer! Er valt nog wel wat aan te vullen: wandelen als een nieuwe schepping en het licht van Jezus verspreiden en anderen daarin bemoedigen.
Verder konden we het licht verspreiden toen Nina aan de deur kwam met haar zieke dochtertje Joyce. Ze wilde graag gebed. Ook konden we via de telefoon voor iemand in het ziekenhuis in Tamatave (stad in Madagaskar, 12 uur rijden) bidden voor genezing. Hij merkte aanzienlijke verbetering. Dank U Jezus!
Gelukkig het begint een beetje te rollen.