In de afgelopen week is er al heel wat gebeurd. We zijn verhuisd, hebben Onafhankelijkheidsdag gevierd, hebben ons 2 keer in de Malagasy taal moeten voorstellen voor een groep lokalen, hebben een Malagasy familie bezocht, hebben een marktbezoek overleefd en zijn druk aan de studie (zie foto’s).
Afgelopen weekend was het groot feest. Het was Onafhankelijkheidsdag met vuurwerk en veel drukte op straat. Het cultureel centrum Lovasoa, waar we de taalcursus volgen, vierde een eigen feest en we waren uitgenodigd. Er was muziek, dans en eten. Heel gezellig.
Via via hoorden we dat er op zondag ergens in de stad een engels-talige kerkdienst was. We gingen maar een kijkje nemen. Daar ontmoetten we een Duitse zendelinge, die vertelde dat ze nog een leeg appartement te huur wist. We waren namelijk op zoek naar iets anders, want de kamer die we huren bij Lovasoa is opgeteld voor een maand wel duur en daarbij moeten we dan ook steeds uiteten. Die zondag middag kwam de eigenares van het appartement (Nina) bij ons langs en namen we een kijkje in het appartement. Nina is een wedergeboren christen. Haar wens is om het appartement aan zendelingen of christenen te verhuren. Hoe wonderlijk komen ontmoetingen tot stand. We kwamen tot een bedrag en de volgende dag namen we wederom de rugzakken op en liepen met ons hebben en houwen naar het appartement. Het is 20 minuten lopen van Lovasoa, dus dat is een klein minpuntje, maar zo komen we wel elke dag aan onze beweging. Nina woont boven met haar man en gezin en onder hebben ze een appartement die ze verhuren. Het heeft 2 slaapkamers, een keukentje, badkamer (met warme douche!), woonkamer en is volledig gemeubileerd. Dingen zijn soms een beetje knullig gebouwd, maar he, we zijn in Madagaskar.
Dinsdag in onze pauze bezochten we in Antsirabe familie van onze Malagasy vriend, die in Nederland woont en overhandigden wat cadeau’s. Met handen en voeten, frans, malagasy en engels konden we elkaar verstaan. We konden nog met hen bidden en we beloofden terug te komen als we meer Malagasy kunnen spreken. De moeder van 83 wil graag een keer mee naar een ziekenhuis om voor zieken te bidden.
De privé taalcursus gaat erg goed. Onze leraar Henry is een rot in het vak met 30 jaar ervaring en heeft vaker zendelingen lesgegeven. Het valt mee hoeveel we onze tong breken. We hebben ook echt gebeden dat we scherp zijn en het snel oppakken. En, prijs de Heer, gebed verhoort! We kennen al aardig veel woordjes en eenvoudige zinnen maken lukt ook. Natuurlijk zit de Malagasy snelheid er nog niet in, maar we merken echt elke dag verbetering. Ze maken hier soms lange woorden en zinnen en plakken daarbij woorden aan elkaar. Daar moeten we dus aan wennen.
Raad dit: ny famantaranandron’izy ireo (in volgende bericht de oplossing)
Veloma! (tot ziens)