Daar zitten we dan. Alweer een week in Madagaskar. De eerste paar dagen was toch een beetje acclimatiseren. Madagaskar is weer een heel ander land dan Zuid-Afrika. In Zuid-Afrika kun je nog aardig westers leven, maar hier is dat niet. Er zijn geen overdekte winkelcentra, McDonalds, snelwegen of stoplichten (nauwelijks). Je kunt het een beetje zien als Nederland in de jaren 50, in veel opzichten. De taxi’s rijden hier in de vorm van een Renault 4 of eend (heel vintage). Er lopen veel mensen op straat, er zijn veel auto’s in allerlei staten op de weg en de enorme wolken uitlaatgassen vullen je neus. Toch heeft Antananarivo (Tana zoals de Malagasy zeggen) de hoofdstad van Madagaskar wel charme. Het is gelegen op verschillende heuvels en daarom een uitdaging voor de beenspieren. (zie foto’s)
We zijn 2x naar een publiek ziekenhuis gelopen om eens een kijkje te nemen en voor mensen te bidden. Bij de eerste poging bleek dat het bezoekuur al voorbij was, maar we gingen toch maar het ziekenhuis in om alvast een kijkje te nemen, want het was nog druk (valt niet op, de enige blanken!). Op een gang zat een vrouw met iets aan haar enkel. We mochten met haar bidden. Ze gaf aan dat het beter voelde. Geweldig! Prijs de Heer! We dachten te begrijpen dat de volgende dag (zaterdag) de hele middag bezoektijd was. Alleen toen we aankwamen zaten alle deuren dicht. We zijn dus maar onverrichter zake weer naar huis gegaan.
De reden dat we een tijdje in Tana verbleven was uiteraard om meer duidelijkheid te krijgen welke kant op te gaan, maar ook om contact te leggen met andere christenen. We hadden voordat we vertrokken contact met een christelijke organisatie opgenomen om ze te bezoeken en te zien wat zij in het land deden. Ze waren positief om ons te ontvangen als we gearriveerd waren. Zodra we in het land kwamen hebben we ze een mailtje gestuurd, maar een antwoord bleef maar uit. We wilden niet nog een week in Tana zitten om alleen daar op te wachten.
Onderwijl waren we ook op zoek naar een stevige taalcursus Malagasy, want helaas vloeit het nog niet uit onze mond. We vonden er één die wordt gegeven in Antsirabe, een stad 3 uur rijden naar het zuiden. ‘Toevallig’ is dit ook de stad waar we nog een pakketje moeten afleveren voor de moeder van een vriend van ons. Ook is de naam Antsirabe al vaker langs gekomen bij andere dingen. Dus gisteren (dinsdag) gingen de rugzakken weer op en zijn we door de hooglanden afgereisd naar Antsirabe. Ook deze stad ligt in de hoogvlakte, dus de dagtemperatuur is max 20 C en ‘s nachts wordt het onder de 10 C. We verblijven op het rustige terrein van de Noorse Lutherse Zendingsorganisatie in het centrum van Antsirabe, waar ook de cursus gegeven wordt.
Morgen beginnen we met onze dagelijkse taalcursus. Twee uur in de morgen en 2 uur in de middag. Hup, we gooien ons er helemaal in. Als je iets doet, doe je het goed. Daarnaast willen we onze taal gaan oefenen op straat met uiteraard gebed voor de zieken. We gaan zien hoe het verder loopt.