Deze zaterdag gaan we Kaapstad weer verlaten. We hebben hier geweldige broeders en zusters leren kennen die Gods liefde kennen en doen! Onze volgende hop is Johannesburg. We mogen een aantal dagen bij Paul en Anya Gray blijven (zendelingen) en leren van hun schatkist aan ervaringen met God.
Dinsdag de 14e vliegen we via Nairobi door naar Madagaskar.
De afgelopen tijd is heel bemoedigend geweest (zie foto hierboven: Hollandse kroketten!). We hebben veel kunnen doen en God zien werken. Door deze ervaringen en gesprekken met onze broeders en zusters in de Heer begint zich meer een idee te vormen voor Madagaskar. Op allerlei manieren bemoedigt God ons, dat Hij het werk voor Madagaskar al aan het voorbereiden is (terwijl we er nog niet eens zijn). Hij heeft werkelijk een groot plan voor dit volk en 2 gewone Hollanders mogen daar een onderdeel van zijn. Het is Jezus in ons (de hoop van de heerlijkheid) die het mogelijk maakt. Het enige wat God nodig heeft in Zijn wijngaard, zijn mensen die zo ‘gek’ zijn zich beschikbaar te stellen en Hem te vertrouwen.
Hier nog een greep uit de schatkist aan belevenissen: We waren in het kinderziekenhuis om voor de moeders te bidden. Er was een terneergedrukte moeder die ook gebed wilde voor haar zelf. Ze had een kogel in haar lichaam bij haar ruggenwervel waar ze altijd last van had. Arjans eenvoudige reactie was: dat kan Jezus oplossen. Een kort gebed werd gedaan in de naam van Jezus dat de kogel moest oplossen en haar lichaam volledig moest herstellen. Direct na het gebed voelde ze de kogel niet meer zitten en kon ze hem niet vinden. Verbazing en opluchting was het resultaat. Ze straalde! Jezus is gekomen om de werken van de duivel te verbreken.
Efeze 2 vers 10: Wij zijn Zijn maaksel, geschapen in Christus Jezus om goede werken te doen die God van tevoren bereid heeft, opdat wij daarin zouden wandelen.
Het leven met God lijkt soms wel een film met Hem als regisseur. Je kunt het zo zelf niet bedenken. Tijdens een outreach parkeerden we de auto op de enige plek die we zagen. Precies voor een jongeman op een bankje. Toen we uitstapten vroegen we (naar onze gewoonte) of hij misschien gebed wilde. ‘Toevallig’ had hij net gebroken ribben en erge pijn. Na zijn ribben en pijn aangesproken te hebben voelde hij een grote verlichting en was bijna alle pijn weg. Het bleek dat hij sinds kort zijn leven aan Jezus had gegeven. We konden hem verder bemoedigen en baden met hem voor de vervulling met de Heilige Geest en konden hem een Johannes-evangelie geven, want hij had geen Bijbel. Pappa regisseert.
Tien minuten later spraken we een man aan bij een straat stalletje. Hij zei dat hij moslim was. Onze reactie: geweldig, Jezus houdt ook van moslims! We spraken verder en zodra het gesprek richting een discussie over religie ging (werkt nooit), kwam er een vrouw ‘toevallig’ ten tonele om water te kopen. Ze zei dat ze verging van de hoofdpijn en haar ogen bijna niet kon open houden. Arjan en ik keken elkaar aan… Dit was werkelijk een ‘Elia- ervaring’ (zie verhaal in 1 Koningen hoofdstuk 18). We zeiden de moslim op te letten en te ervaren dat Jezus leeft en nog steeds wonderen doet. Na de pijn bij de vrouw te hebben geboden te verdwijnen in Jezus’ naam, lichtten haar ogen op en wiebelde ze haar hoofd om de pijn te vinden. Ze bleef maar zeggen: dit is vreemd, de pijn is weg! Beiden kregen een demonstratie van Gods liefde en goedheid. De moslim man bleef tegensputteren, maar de vrouw was aangeraakt. Er is altijd een eigen keus, nadat God Zich heeft getoond aan een persoon. Het was werkelijk een scène uit een film die we zelf niet hadden kunnen maken. God is nog steeds in business en roept Zijn kinderen op met hem samen te werken.
Tijdens onze Bijbelschool hadden we een opdracht om het leven van een man van God te bestuderen. We kozen voor William Booth (de oprichter van het Leger des Heils). Een radicale man met een passie voor Jezus en mensen. Eens had hij een visioen. Wat ons erg raakte, was dat dit visioen (ongeveer 100 jaar geleden) nog steeds heel actueel is. Word erdoor aangespoord, niet veroordeeld.